Przypowieść o poświęceniu – Wiersz

zerochan.net

Przypowieść o poświęceniu

Gdybyśmy spotkali się tam kiedyś w gwiazdach,

Nie spytałbym, czy byś dla mnie umarła.

Po co mi Twoja śmierć, skoro tyle Cię szukałem?

Wiesz ile umarło gwiazd, zanim Cię znalazłem?

Ile nocy minęło i chmur z wylanym deszczem?

A w każdej z nich zastanawiałem się ile jeszcze.

To mógłbym Ci wyszeptać, nieśmiało, lecz pewnie,

Po co mamy umierać i przesypiać chwile najlepsze?

To żadna odwaga oddać swe życie za kogoś

I skończyć jak jakiś pacan z odciętą głową.

Gdybyś mi znów zniknęła, szukałbym Cię przez lat miliony,

Dopiero gdybym Cię spotkał, przestałbym być samotny

I to samo bym powiedział, że za Ciebie nie umrę,

Po prostu wolałbym cieszyć się z Tobą jutrem.

Bo największą odwagą jest żyć dla kogoś

I nie skończyć jak jakiś pacan z odciętą głową.