Niepohamowana Idea – Wiersz

Paweł Kuczyński

Niepohamowana Idea

W dziwnych czasach żyć nam przyszło,

Coraz bardziej dziwi mnie wszystko,

Że książki potrafią się rozładować,

A ludzie przestać ze sobą obcować.

Kawa wciąż stygnąć będzie,

Ilekroć nową sobie zaparzysz,

Każda noc zbyt krótką będzie,

Na wszystko, o czym zamarzysz.

Sam nie dogonię żadnej gwiazdy,

Choć każda w miejscu stoi jakby,

Powiadają, że każda z nich jest kłamstwem,

Powtarzają, że kompletnie zdziecinniałem,

Patrzeć mam ponoć pod nogi,

Bo chodniki lubią odlatywać,

A może ja jestem inny niż oni

I chciałbym dawać się porywać?

Może chciałbym wzlecieć wysoko,

By wreszcie poczuć się wolnym,

Porzucić wszechwidzące oko

I zasnąć snem spokojnym.