Iluzja, którą sam stworzyłem – Wiersz

[XII] Iluzja, którą sam stworzyłem

W sercu jesteś ostatnia,

Niczym kropla deszczu na szybie,

Nie chcesz przybrać kształtu,

Rozmazujesz się

W mojej pamięci,

Nie potrafię odkryć

Tajemnicy istnienia,

Chociaż przekraczam światy,

Szlifuję marzenia,

By kiedyś Cię urzeczywistnić.

Dobrze, że ja i Ty

Byliśmy wyjątkowi,

Oboje żyliśmy

Poza czasem,

Nie od świtu do nocy,

Oboje żyliśmy

W nieswoich światach

I moglibyśmy się pokochać

Gdyby nie serca nasze,

Które są z kamienia.