Nie rozmawiaj z duchami – Wierseka

 

https://www.facebook.com/PatrickEnnisarts/

Nie rozmawiaj z duchami

Myślałem, że duchy są dobre 
I że przyszły tu z orbit,
Że przysłałaś je do mnie,
Bym przestał wątpić,
Myślałem, że wszystko ułożę,
Że nie zabraknie mi puzzli,
Lecz nagle tonąć zacząłem 
W ich lodowatej próżni.
Zaczęły ciągnąć mnie w dół,
Spychać zaczęły z urwiska,
Wyrwały mi wszystkie z piór 
I zakazały pisać,
Chciały bym obumarł,
Jak rośliny na tym świecie,
Chciały bym sam został,
Jak rośliny na parapecie,
Zabić chciały mnie we śnie,
Bym przestał już oddychać,
Błagałem przez noce kolejne,
By oddały mi chęć do życia.
Często gdzieś uciekałem,
Bojąc się do domu wrócić,
Na Twój głos wciąż czekałem,
Aż pieśni zaczniesz mi nucić,
Myślałem, że przegonisz je,
Że wszystkie wrócą do dziur czarnych,
Lecz wiem, że czeka mnie,
Jeszcze wiele dni polarnych,
Nie jestem nawet pewien,
Czy duchy potrafią wrócić,
Do snów, gdzie tkają czerń,
Czy wolą pożerać ludzi.