Prawda – Wiersz
 |
| narutopants.deviantart.com |
Słoik cz.3
To on stworzył mnie, pasożyta,
By nie umrzeć z samotności,
Na którą mnie skazał.
Bądź mymi oczami, mówił,
Chłoń świat zapisany w barwach!
Jego intencje były rdzawe, jak kłódka,
Którą stał się po wsze czasy.
Pcha mnie wciąż ku nowej zbrodni,
Opętany w łańcuchy podświadomości,
Jestem bezsilny, nie wyjdę poza nawias,
Niszczy nas obu, plugawy twór czasu,
Jak dobrze, że innych, takich jak ja,
Chronią grube ściany słoika,
Przede mną, pozornym złudzeniem.
I sami od siebie niekiedy powinniśmy uciekać.
OdpowiedzUsuńTrochę creepy ten obrazek.
Dobra koncepcja, gdyby tylko by się dało. Dlatego jest słoik, by chronić innych od nas samych, a może to nas samych przed nami?
UsuńTaką miałem koncepcję, brzydki obrazek do brzydkiego wiersza. Oko stwórcy, wewnętrzna walka.