Cisza pośród otchłani zapomnienia – Wiersz

zerochan.net

Cisza pośród otchłani zapomnienia

Cisza rozpostarta nad granicami możliwości,
Budzi się krzykiem zdławionym w bólu,
Gdzie spiera się światło wraz z mrokiem.
Następuje chwila by złapać niewykorzystane.
Gdzieś podziały się żelazne ideały
Pożarte przez bezkres pętli czasu,
Siły, wydarte przez pożogę bitew ciągłych,
Wstać próbują z kolan zabrudzonych marzeniami.
Gdzie podziały się stare, dobre czasy,
Co uskrzydlały wszystkie prawdziwe złudzenia?
Cisza zamiera wraz z wrzaskiem tej chwili
Kończąc batalię o ciągły spokój w sercach.
Z niezapomnianych pozostał proch szkaradny,
Czyny zwiędły wraz z kwiatami na balkonie,
Emocje wypleniła świadomość bycia,
Świat zatoczył pętlę, niesłusznie się gloryfikując.