Kiedy sny kłamią – Wiersz
 |
| zerochan.net |
Kiedy sny kłamią
W śród pustych snówI świata bez przeznaczenia,
Są kłamstwa,
Lekką ręką pisane,
Odzwierciedlają codzienność.
Co jest prawdą,
W bezwładzie sylab?
Jedno jest pewne,
Wszystkie wiersze kłamały,
Te o gwiazdach, słonecznikach,
Deszczu i planetach,
Te o uczuciach i emocjach,
Takie je stworzyłem.
Kłamałem tam, wtedy,
Tworząc nowego siebie,
Który umarł jakiś czas później.
Przecież zawsze tak robiliśmy!
Tworzymy misterne wyrazy,
Co opisać mają nas,
Gdy przeczy nieme lustro,
Iż obawiamy się żyć w pustce,
Dlatego tworzymy portrety,
Na zabrudzonych płótnach,
By zapełnić je czymś,
Może to kiedyś eksploduje
I stworzymy nowy wszechświat.
Słowa i portrety niekiedy łatwiej tworzyć, gdy mają w sobie coś nieprawdziwego.
OdpowiedzUsuńTo prawda, dobrze, że lustro jest nieme, ale do czasu. Problem leży w tym, że mamy złą tendencję do tworzenia portretów dla kogoś i w końcu zapominamy jak wyglądaliśmy na początku.
Usuń