Opowieść o Samotności – Wiersz

http://hqscreen.com/wallpapers/l/1366x768/67/alone_man_1366x768_66556.jpg

Opowieść o Samotności

Pozwól, że opowiem Ci o samotności.

To żal i pustka, która w sercu gości mym,

Wszystko dookoła jest delikatne,

Niczym płatki białej róży na pustyni.

To taka sytuacja gdy zaczynasz słyszeć cisze,

Już nikt nie zadzwoni i do Ciebie nie napisze,

Twój uśmiech nie zda się już na nic,

Zobacz jak łatwo jest zranić serce czyjejś duszy,

Nie warto być lwem, chociaż słoń w składzie porcelany,

Też nie naprawi tego, co na sumieniu dłuży.

Stąpać musisz ostrożnie po szklanym prześcieradle,

Stawiać kroki uważnie, bo się skaleczysz,

Większa jest szansa, że znajdziesz zapadnie,
Wciąż czujesz tylko ból, nawet gdy nie czujesz nic,

Wiedz wtedy, ze żyjesz chociaż nie chcesz żyć.

Chociaż po Tobie ktoś zapłacze gdy znikniesz,

Będę już się zbierał, idę usypać sobie mogiłę.

Olej to co wyżej napisałem, żyj.